Σκοπός: Η αναλυτική του καντιανού έργου υπό το ερμηνευτικό πρίσμα που στοχοθετεί τον τρόπο, τα μέσα και τις επιμέρους έννοιες με τις οποίες ο Kant ορίζει το Υποκείμενο καθ’ εαυτό. Η διαλεκτική μιας στοιχειολογίας του Λόγου, της Διάνοιας, της Κριτικής Δύναμης και λειτουργίες όπως η ‘καθαρή στοχαστική’ και η ‘υπερβατική φαντασία’ μπαίνουν σε κίνηση. Η Αυτονομία, ο Σολιψισμός και το Κοινωνικό Είναι επί της υποκειμενικής σφαίρας δυνάμει αποδίδουν την ευρύτερη σχέση ατόμου και κοινωνίας.
Μέθοδος: Οι 3 καντιανές κριτικές (Κριτική του Καθαρού Λόγου, Κριτική του Πρακτικού Λόγου και Κριτική της Κριτικής Δύναμης) που αποτελούν τους στυλοβάτες της κριτικής υπερβατικής φιλοσοφίας αποδόθηκαν στο βαθμό που υπάρχει μία ενιαία θεωρία του Υποκειμένου ή όχι. Δευτερογενής βιβλιογραφία, τόσο φιλοσόφων (π.χ. Stirner) όσο και καντιανών μελετητών (π.χ. Guyer), χρησιμοποιήθηκε.
Αποτελέσματα: Ο θρυμματισμός του Υποκειμένου στο καντιανό έργο είναι προφανής, καθώς ετερόκλητες τάσεις της υποκειμενικότητας συλλαμβάνονται. Συγχρόνως, η εκδοχή του σολιψισμού ως νέα συνθήκη της καντιανής αυτονομίας προσφέρει μία νέα ευκαιρία για ψιλή θεωρία.
Συμπέρασμα: Από την τυπική μορφή του ρασιοναλιστικού (αυτόνομου) υποκειμένου το καντιανό έργο προώθησε έναν ενιαίο φορέα δράσης. Η προβληματική του σολιψιστικού δρώντα στον Kant είναι υπαρκτή.
Λέξεις – κλειδιά: Αυτονομία, Κοινωνική Δράση, Σολιψισμός, Υποκείμενο, Kant
Βρείτε εδώ την πτυχιακή εργασία.