Όπως έχει διαπιστωθεί από κοινωνιολόγους της εκπαίδευσης από τη δεκαετία του 1960 βασικό πρόβλημα των εκπαιδευτικών συστημάτων είναι αυτό της εκπαιδευτικής ανισότητας, ένα φαινόμενο που έχει τις ρίζες του σε οικονομικά και κοινωνικά αίτια. Αυτά που πλήττονται είναι τα παιδιά που προέρχονται από τις οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά ασθενέστερες τάξεις, όπως και από τις μειονοτικούς και μεταναστευτικούς πληθυσμούς. Στην παρούσα πτυχιακή εργασία εξετάζονται οι διαφορετικές προσεγγίσεις και πολιτικές, τα διαφορετικά μοντέλα που μέσα στα χρόνια οι χώρες υποδοχής έχουν υιοθετήσει σε σχέση με την εκπαίδευση των παιδιών μεταναστευτικής και προσφυγικής καταγωγής. Πρόκειται για τα μοντέλα της «αφομοίωσης» που απαιτεί την πλήρη προσαρμογή στη νέα πατρίδα και την εγκατάλειψη του πολιτισμού προέλευσης, της «ενσωμάτωσης» το οποίο παράλληλα με την ένταξη αποδέχεται και τη διατήρηση πολιτισμικών στοιχείων της χώρας προέλευσης, το αντιρατσιστικό που αναδεικνύει τον θεσμικό ρατσισμό και επιχειρεί να τον αντιμετωπίσει μέσα από συγκεκριμένες προτάσεις και πρακτικές, το πολυπολιτισμικό που προωθεί τον σεβασμό, την ισοτιμία, την αρμονική συνύπαρξη των πολιτισμών, και τέλος το διαπολιτισμικό που προτάσσει την αναγκαιότητα της συνάντησης και αλληλεπίδρασης των πολιτισμών. Αυτό που φαίνεται είναι πως παρά τις διαφορές τους τα μοντέλα αυτά δεν μπορούν να υπερβούν, αλλά αναπαράγουν τις οικονομικές και μορφωτικές ανισότητες, με τα παιδιά προσφυγικής και μεταναστευτικής καταγωγής να έχουν στην πλειονότητά τους προβλήματα στην εκπαιδευτική τους πορεία και να ακολουθούν τελικά την εργασιακή και κοινωνική θέση των γονιών τους.
Περιγραφή
Επιβλέπων/ουσα
Ακαδημαϊκό Έτος
2020 - 2021