Οι σύγχρονες εξελίξεις στον τομέα της εργασίας κατά τη διάρκεια της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στην Ελλάδα αποτελούν ένα άκρως ενδιαφέρον πεδίο που προσφέρει προσοδοφόρο έδαφος για έρευνα. Η παρούσα εργασία ασχολείται ακριβώς με αυτές τις μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά εν μέσω κρίσης και συγκεκριμένα με την προώθηση της λεγόμενης «ευελιξίας του εργάσιμου χρόνου εργασίας» και τις συνέπειες της στην καθημερινότητα των ατόμων σε συνδυασμό με τον παράγοντα του φύλου.
Η υπόθεση εργασίας μας είναι ότι τα έμφυλα χαρακτηριστικά της αγοράς εργασίας προκαλούν την τάση συσσώρευσης των γυναικών σε απασχόληση με ευέλικτα χαρακτηριστικά. Εν συνεχεία, οι έμφυλες ανισότητες και η ευελιξία του εργάσιμου χρόνου επηρεάζουν τη διαμόρφωση της καθημερινότητας του γυναικείου εργατικού δυναμικού δημιουργώντας ανασφαλές πλαίσιο και αίσθηση αβεβαιότητας.
Μεθοδολογικά, η εργασία στηρίζεται αφενός στο βιβλιογραφικό πλαίσιο που υπάρχει σχετικά με την ευελιξία του εργάσιμου χρόνου αλλά και των έμφυλων χαρακτηριστικών στην απασχόληση. Αφετέρου, στο εμπειρικό κομμάτι, έχουν διεξαχθεί συνεντεύξεις με γυναίκες που απασχολούνται υπό καθεστώς ευέλικτου εργάσιμου χρόνου ώστε να αποδοθούν οι προσωπικές εμπειρίες τους όσο αφορά τις δυνατότητες τους να σχηματίσουν μια δομημένη καθημερινότητα μέσα στις σύγχρονες εργασιακές συνθήκες.
Σκοπός της εργασίας είναι να διεξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με το κατά πόσον οι γυναίκες, που κατά πλειοψηφία συσσωρεύονται στις ευέλικτες θέσεις εργασίας, μπορούν υπό τέτοιο καθεστώς να οργανώσουν την καθημερινότητά τους ή αν τελικά η ευελιξία επηρεάζει και τις έξω-εργασιακές τους ώρες με αποτέλεσμα να βιώνουν τις συνέπειες της στη διαμόρφωση των υπολοίπων πλευρών των ζωών τους. Αυτή η σύνδεση της ευελιξίας με την καθημερινότητα ίσως δώσει έναυσμα για μελλοντικές έρευνες.