Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση: το παράδειγμα των Κέντρων Κοινότητας

Παπούλια Δήμτρα-Χριστίνα
Περιγραφή

Η Κοινωνική Πολιτική στην Ελλάδα υπήρξε ανέκαθεν ελλειμματική ως προς το να παρέχει ουσιαστική κοινωνική προστασία και ένα δίχτυ ασφαλείας προς τους πολίτες ενάντια στη φτώχεια και στη διαχείριση κοινωνικών κινδύνων. Αντίθετα η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα υπήρξε ένας θεσμός με βαθιές ιστορικές ρίζες και μακραίωνη πορεία με στόχευση όμως στα κοινά και στα συλλογικά ζητήματα των τοπικών κοινωνιών και όχι στην ταύτιση εξατομικευμένων κοινωνικών προβλημάτων και ζητημάτων. Μόλις τα τελευταία χρόνια Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση συναντιούνται μέσα από τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις και την αποκέντρωση της διαχείρισης και λειτουργίας πολλών υπηρεσιών του κοινωνικού τομέα. Η πρόσφατη οικονομική κρίση οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές και στα δύο πεδία και επέτεινε την ανάγκη οργάνωσης υπηρεσιών κοινωνικής προστασίας σε τοπικό επίπεδο, κοντά στους πολίτες που τις έχουν ανάγκη. Στο πλαίσιο αυτό, τα Κέντρα Κοινότητας, δημιουργήθηκαν στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας με το ν. 4368/2016 (Α΄ 21), για να υποστηρίξουν την εφαρμογή πολιτικών κοινωνικής προστασίας από τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ Βαθμού. Αποτελούν δομές συμπληρωματικές των υφιστάμενων κοινωνικών υπηρεσιών των Δήμων, εποπτεύονται από αυτές στη λειτουργία τους και αποσκοπούν στην ανάπτυξη ενός τοπικού σημείου αναφοράς για την υποδοχή, εξυπηρέτηση και διασύνδεση των πολιτών με όλα τα Κοινωνικά Προγράμματα και Υπηρεσίες Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που υλοποιούνται στην περιοχή λειτουργίας του Κέντρου Κοινότητας. Αποτελούν συγχρηματοδοτούμενες δομές και η κύρια λειτουργία τους είναι η εφαρμογή των πολιτικών κοινωνικής προστασίας ενάντια στη φτώχεια μέσα από την ένταξη πολιτών σε προγράμματα επιδοματικής και υλικής ενίσχυσης, ένταξης στην αγορά εργασίας και υποστήριξης της στέγασης ,χωρίς πολλές φορές να παρουσιάζουν απτά αποτελέσματα.

Επιβλέπων/ουσα
Μέλη τριμελούς επιτροπής
Ακαδημαϊκό Έτος
2019 - 2020